Volière vogels
De bloedmijt die bij volièrevogels voornamelijk voorkomt is de rode vogelmijt of bloedmijt, genaamd Dermanyssus gallinae. Soms komt ook zwarte luis voor bij volièrevogels, dit is een ander soort mijt. Het verschil tussen deze twee soorten is dat de zwarte luis overdag te zien is en de bloedmijt alleen 's nachts. Dit artikel gaat over de bloedmijt (Dermanyssus gallinae).
Algemeen over de bloedmijt
De rode vogelmijt (Dermanyssus gallinae) is een ectoparasiet, die in de volksmond ook wel "bloedluis" wordt genoemd. Hij komt algemeen voor bij vogelsoorten, zoals duiven, kippen en volièrevogels. In de professionele pluimveehouderij is het een grote plaag, waarvoor maar weinig bestrijdingsmogelijkheden zijn.
Doordat de mijten veelvuldig bloed drinken krijgen de aangetaste dieren bloedarmoede en zijn ze veel vatbaarder voor ziekten. Ook is de mijt in staat om zelf ziekten over te brengen.
De bloedmijt kan zich zeer snel voort te planten en kan daardoor uitgroeien tot een enorme populatie. Door de veelvuldige bloedafname leidt dit tot verzwakking van onze vogels, met als gevolg mogelijke sterfte.
Algemene kenmerken en leefwijze van de mijt
Een volwassen bloedmijt is ongeveer 1 mm groot, heeft 8 poten en is donkerrood van kleur.
Per dag kan een vrouwtje 3 tot 7 eieren leggen, die ze verstopt in allerlei naden en kieren. Afhankelijk van de temperatuur komen de eieren na 1 a 2 dagen uit. Wanneer de omstandigheden niet ideaal zijn kunnen de mijten en de eieren maandenlang tot soms wel twee jaar achterblijven. Ze komen dan pas uit wanneer het klimaat voor hen weer beter is. Op deze wijze kunnen de bloedmijten zonder problemen overwinteren. Voordat de mijt volwassen is doorloopt hij een aantal nimfenstadia, een larve die steeds een andere gedaante aan neemt. Bloedmijten kunnen vele maanden zonder voedsel overleven.
De rode vogelmijten leven in de directe omgeving van de vogels. Ze houden zich op in de volière, waar ze zich overdag verstoppen in naden en kieren. Ze zijn lichtschuw en komen pas tevoorschijn als het donker is. Ze betreden dan hun gastheer en zuigen door middel van een speciale zuigsnuit, bloed af bij de rustende vogels. Ook in de broedblokken komen we ze veelvuldig in het nest en op de jonge vogels tegen.
Dit stukje karton bevat zeer veel bloedmijten. Het kartonnetje is afkomstig uit een controlebuisje.
Herkennen van besmetting
Het is belangrijk dat een bloedmijtaantasting zo vroeg mogelijk wordt ontdekt. Controleer daarom regelmatig de volière op de aanwezigheid van mijten, door goed de naden en kieren te bekijken. Een goede controleplaats is de onderkant van de zitstok bij de uiteinden. U kunt zo een aantasting in een redelijk vroeg stadium ontdekken. U kunt ook gebruik maken van de controlebuisjes die wij gratis verstrekken op beurzen. Het controlebuisje kunt u ophangen in de kooi van de vogels. De bloedmijten zullen zich hier overdag in verschuilen, waardoor u kunt zien hoeveel mijten er ongeveer in het verblijf zijn.
Bestrijding van bloedmijten
Het bestrijden van bloedmijten is een moeilijke opgave. Er zijn een aantal chemische bestrijdingsmiddelen in de handel, maar veel daarvan hebben nadelige effecten op de vogels of werken slecht. U kunt het probleem ook op een natuurlijke manier aanpakken, met de vijand van de bloedmijt: roofmijten. De Dutchy's van Refona hebben bloedmijten op het menu staan. Ze kunnen, afhankelijk van de omstandigheden, vrij lang in de volière overleven en doen zich intussen tegoed aan de aanwezige bloedmijten. De roofmijt zoekt zijn prooi op en laat hem geen moment met rust. Het is belangrijk om deze Dutchy's zo snel mogelijk na het constateren van een aantasting in te zetten, zodat het aantal bloedmijten niet te groot wordt. Volg bij het uitzetten en het berekenen van de benodigde hoeveelheid roofmijten de instructies in de gebruikshandleiding voor volièrevogels strikt op, zodat u zo snel mogelijk van het probleem verlost bent.